Ben bu aralar nasılım? Aslında bunu mim yazısı olarak yazacaktım. Sevgili nana happy bana mim paslamıştı. Depresyondayken dinlediğin şarkılar diye. Ama ben o zaman müsait değildim. Şimdi hafif bir bunalım evresinden geçtiğim için tam sırası dedim.
Aslında bu bir depresyon değil. Bu bir insan fazlalığı. Bir bunalım. Nasıl tarif etsem ki, boğulma.
Artık yoruldum. İnsanların benim "iyiliğimi düşünmesinden" yoruldum. Sürekli baskı yapılmasından.
Ah kızım evlenmiyor musun? Ama yaşın da geçiyor artı. Bak yalnız kalacaksın. Ömür boyu tek kalacaksın. Şöyle olacaksın böyle olacaksın.
Önceleri bana evliliği sevdirmeye çalışanlar şimdi de evlenmezsem hayatımın kararacağından bahseder oldular. Size ne! Böyle çocuk kandırır gibi korkutmaya çalışarak fikrimi değiştirebileceğinizi mi sandınız? Belki söylediklerinizde haklı olabilrsiniz ama bende işe yaramıyor işte anlayın artk.Anlayın artık yoruldum, kimseye güvenmiyorum, bıktım, usandım!
Hep dedim, yine diyorum. Kaderimde varsa Allah benim dilimi de bağlar gönlümü de ama bana ilişmeyin artık. Demek ki daha vakti var. Demek ki nasip değil. İstemiyorum dediğimde suratıma ucubeymişim gibi bakmaktan vazgeçin! Her seferinde dalgaya almaktan karşımdakini kırmamak için sürekli yüzüme güleç yüz maskesi takarak kendimi parçalamaktan yoruldum.
Gidin biraz da kendi bebelerinizle uğraşın. Ne haliniz varsa görün bana ilişmeyin.
Şuraya da Sevgili arkadaşım Sawako'nun yazısından bir parça alıntılıyorum;
İsyan ediyorum!Sevmek zorunda mıyım anlayamıyorum! Benim kalbim çöp değil ki...Öyle her önüne geleni seven bir tip olamadım hiçbir zaman...Sırf cepte biri dursun diye de kimsenin duygularıyla oynamak istemiyorum, ah almaktan korkarım ben...Yok öyle filmlerdeki gibi aşk arıyorum, önce çarpışalım, sonra kitaplarımız düşsün, sonra tanışalım dediğim de yok ama bir insana ilgi duymadan hayatıma sokacağıma yalnız kalmak daha asil geliyor. Hem etraf manyak kaynıyor; bendeki bu şansla, başıma her türlü bela gelebilir. Duyun beni amcalarım, teyzelerim; yalnızım, evleneceğim de yok!Ha çok istiyorsanız ütü yapmaktan hoşlanan, yemek yapabilen, kaslı bir biscolata erkeği varsa hayır demem hani :)) Böceklerden de korkmasın lütfen!
Neyse şimdi gelelim ben bunalımdayken ne dinlerime;
Liseden beri ben ne zaman bunalsam öyle ağır, arabesk ya da duygusal müzikleri dinlemem. Dinleyemem. İçim şişer, patlarım. Onun yerine bangır bangır müzikleri dinlerim. Kulaklığı takarım müzik son sesken ben de onunla birlikte tüm sinirimi, stresimi havaya uçururum.
Bir kaç gündür de yine canım sıkkın olduğu için AC/DC müziklerine takıldım. Ay madem AC/DC paylaşıcam olmuşken Iron Man'li videolar olsun da izlerken de Robertcıımı göreyim :D Gözüm gönlüm açılsın :D :D
Biraz şundan Thunderstruck;
Biraz bundan Highway to hell;
Biraz ondan Back in Black;
Ay ama olmuşken şu da olsun çatlarım yoksa :D Can you dig it? :")
Bak ya tamam neyse yazıya başlarken ki sinirim şimdi azaldı :D
Ya var ya daha diyecek birşey bulamıyorum. Yıllardır herşeyime karışıldı. Kafamı dağıtmak için dizi müptelası oldum, filmlere sarıldım, kendimi kitaplara gömdüm ama yok bu bünye artık daha fazla insan kaldırmıyor :D
Bu arada Sawako'nun yazısının tamamı için şuraya alalım sizleri.
Ayrıca bu yazıyı sadece içimi dökmek için yazdım yorum istemiyorum o yüzden yorumu kapattım :D