Küçükken hep apartman dairelerinde oturmak isterdim. Ankara'da dayımlara gittiğimde onların evlerine çok özenirdim. Bizim evimiz müstakil sayılır. 45-50 yıllık mahallemizin en eski evi. 2 katlı altı dükkan. Dedem rahmetli boş bulduğu her yere oda, teras, kömürlük, depo bir sürü yer yapmış. Bu sene evimin kıymetini anladım. Neden bu sene bende bilmiyorum:D Şimdi terasımızdan kareler göstereceğim :)
Öncelikle üzüm ağacı bir sürü bir sürü çektim üzümü :)
Limonlarımız...
İncirlerimiz... 40 yıllık ağaç...
Bu incir ağacı da kendiliğinden bitti...
Aslında pek belli olmuyor sadece bir tanesi gözüküyor ama bu ağaç Trabzon hurması ya da domates hurması :D
Biberlerimiz...
Bu da daha önce bahsettiğim ikizi kesilen selvi...
Bunlar da çiçeklerimiz...
Ve... Terasımız...
Bi gün evlenirsem bahçeli evi olan adama varcam. ba burdan duyuruyorum
:P Sonra karşıma Ağaoğlu daireleriyle gelmeyin :P villa isterim :D:D
Özellikle terasa bittim (: Çocukluğum kocaman bahçe içinde, müstakil bi evde geçti. O yüzden ne apartman ne site ne de konak müstakil ev sevgimi yok edemez. Bu müstakil evlerin en güzel yanı isteğin dışında özel hayatına karışan görüşen olmamasıdır ayrıca. En büyük hayalim kapısında kocaman bir köpecik olan müstakil evimde huzurla yaşamak. <3
YanıtlaSil